اگر چه مطلب پیش رو بارها و بارها از سوی صاحب نظران استان مورد تذکر واقع شده و حتی اینجانب نیز در یادداشت هایی به برخی از جنبه های این قضیه اشاره داشته و مواردی را به عنوان پیشنهاد مطرح کردم و نظر داشتم که کمتر به این مقوله با توجه به موارد متعددی که هر از چند گاه دوستان راجع به آن یادآوری می نمایند،بپردازم اما با توجه به ادامه داشت مشکلات این حوزه مواردی را به مسئولین گرانقدر استان بر اساس وظیفه یادآوری می نمایم.
همچنین در پایان این نوشتار ماجرایی را نقل تا متولیان استان مازندران خود حدیث مفصل بخوانند از این مجمل.
همانطور که سابقا"در یاداشتی با نام فرصت سوزی عیدانه ای در مازندران از عدم استفاده درست و بهره برداری مناسب از ورود گردشگران سخن به میان آورده ام ایبار نیز باید متاسفانه عنوان نمایم که فرصت سوزی تابستانی نیز در امتداد آن قابل مشاهده بود.چرا که علاوه بر مشکلات متعددی که از منظر ورود پرحجم مسافرین محترم به استان از قبیل ورود هزاران خودرو که علاوه بر آلایندگی موجب ترافیک دردسر ساز برای شهروندان را فراهم آورده بودند،شلوغی صف های پمپ بنزین و جایگاههایCNG که در برخی از مواقع این مورد آخر به چند صد متر هم می رسید،شلوغی نانوایی ها،ریزش آشغال از سوی برخی از همین مسافرین که اکنون در حواشی جاده ها و جنگل ها و سواحل ما به راحتی قابل رویت می باشد،نصب چادر در مراکز شهری و حتی نزدیکی های فرمانداری ها و موارد متعدد دیگر که به دلیل برخی معذورات نمی توان آنرا به قلم آورد تنها گوشهای از دلایل اینجانب برای این فرصت سوزی و عدم استفاده صحیح از این موقعیت استثنایی می باشد.
همه این موارد در حالیست که استان های دیگر ورود گردشگر و مسافر را به عنوان موقعیتی مناسب در ارتقا درآمد و شناخت هر چه بیشتر آن منطقه قلمداد نموده که برای پی بردن به این موضوع کافیست مقایسه ای از مناطق گردشگری در استان های دیگر نسبت به مناطق گردشگری مازندران و استفاده بهینه از این فرصت نموده و متوجه عمق ماندگی استانمان از این منظر شویم.
اگر چه همواره مسئولین امر از کسب رتبه اول مازندران در جذب مسافر و گردشگر یاد می نمایند اما سئوال این است که مازندران به لحاظ رتبه درآمدی در این صنعت هم اکنون چه رتبه ای را در سطح کشور دارا می باشد؟آیا درآمد استان در قبال هزینه های فراوانی که از ورود این حجم مسافر بوجود می آید قابل مقایسه می باشد؟آیا مشکلاتی را که در این مدت شهروندان مازندرانی به دلایل فوق الاشاره متحمل می شوند برایشان سودآوری دارد؟
آیا نمی توان با انجام کار کارشناسی مناسب بودجه ملی از سهم گردشگری برای مازندران مطالبه کرد؟آیا از فرصت مناسب ورود حجم میلیونی مسافر به مازندران نمی توان در جهت تسریع در پروژه های عمرانی و بهینه سازی راههای شهری و روستایی مازندران استفاده کرد؟
آیا نمی شود در جهت بومی سازی گردشگری متناسب با فرهنگ و باورهای مردم مازندران اقدام عملی نمود؟آیا طرح دریافت عوارض در مبادی ورودی مسافران به استان نمی تواند قابل بررسی بوده و این موضوع را به نتیجه رساند؟و....
همواره به این موضوع اعتقاد داشته و دارم که اگر به درستی منابع ناب و بکر زیبای طبیعی استان در سطح کشور و جهان به علاقمندان معرفی و شناسانده می شد و برنامه ریزی های شایسته نیز برای ایجاد درآمد از این موقعیت بی نظیر انجام می گردید اکنون شاهد این همه کاستی در این عرصه نبودیم .لذا اینجاست که باید با کمال تاسف اعتراف کرد تا رسیدن به این نقطه مطلوب فاصله فراوان وجود دارد که امیدواریم مسئولین امر با اتخاذ شیوه های مناسب در جهت تعالی و استفاده بهینه از صنعت گردشگری و توریسم و ایجاد اشتغال پایدار در منطقه مبادرت ورزند.
و اما ماجرایی که در پیش بدان اشاره داشته و هفته قبل شاهد و شنونده آن در تاکسی بودم از قرار زیر است:
مسافری برای راننده تاکسی نقل می کرد: چند روز است که از اصفهان برایمان مهمان آمده ما هم آنها را برای گردش به برخی از مناطق کیاسر و سوادکوه بردیم.مهمان ما که برای اولین بار بود این مناطق را دیده به من گفت:فلانی براستی که مازندران یک بهشت واقعی است.اگر این مناظر در اصفهان بود باور کنید برای سفر و اقامت به استان باید ویزا تهیه می کردید و در جواب این شخص راننده تاکسی که حدودا" پنجاه ساله نشان می داد،گفت:
اگر مسئولین ما فقط وفقط به گردشگری مازندران توجه می کردند دیگر جوان بیکاری در استان نبود و وضع روستاهای ما اینگونه نبود که همه به سمت شهرها سرازیر شوند و من ماندم این سخن راننده تاکسی اگر مسئولین ما ما فقط وفقط به......

علیرضا قلی زاده